En dan is het alweer april!

Hallo lieve lezers!

Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar de tijd vliegt voorbij! het is alweer half april, pasen is geweest en nog 16 dagen, dan zijn we weer in Nederland...voor een familiebezoekje! Want neef Michael gaat trouwen met zijn liefde Samantha en Mem Aaltje wordt alweer 93 jaren jong!. Dat willen we graag meemaken natuurlijk!

Maar de afgelopen maand was voor sommige een maand waar men wel anderhalf jaar naar uitgekeken had! Eerst kwamen Hanny en Bert op het eiland en daarna mijn vriendinnen, ook wel de S5 genaamd. Hierover later meer.

Want maart bracht voor Leo een evenement waarvan hij wist dat hij het zou gaan meemaken, maar niet wanneer... Begin maart moest hij voor een paar dagen naar de bovenwinden, om daar samen met een collega en een 1 van de leidinggevenden uit Den Haag te spreken met bestuurders en andere beleidsmakers. Dat was een leuke ervaring. De reis er naar toe was al leuk, want hij had enige wachttijd op St. Maarten en is toen naar het beroemde strand gegaan, waar de vliegtuigen zo laag over heen vliegen, dat je gewoon weggeblazen zou kunnen worden. Maar het is een machtig gezicht om zo'n groot vliegtuig vlak boven je hoofd te zien vliegen. Hij was dan ook heel trots dat hij het vliegtuig op de foto heeft gezet, waarin de collega uit Nederland zat. Vervolgens met zijn drieën door naar Statia, alwaar de volgende dag gesprekken zouden worden gevoerd. Dinsdags gingen de collega's van Leo door naar Saba en zou hij vanaf Statia weer vertrekken naar St. Maarten om ook met zijn drieën weer terug te vliegen naar Bonaire. Daar ging het fout...de vlucht vertrok te laat van Statia, zodat Leo het vliegtuig naar Curacao alleen nog maar kon uitzwaaien... Dat was het evenement en de nieuwe ervaring waar Leo op dat moment mee te maken kreeg. En natuurlijk is het eerst niet leuk, want plotsklaps moet je van alles regelen en dat is niet zeker niet fijn omdat je nog zeer teleurgesteld bent van de opgedane ervaring. Maar Leo zou Leo niet zijn, wanneer hij zijn guitige snuitje snel terug had gevonden, een hotelletje boekte en mooie foto's van zijn eten naar zijn liefhebbende vrouw stuurde. Die thuis dacht: Wanneer komt-ie weer? Het zou wel vrijdag kunnen worden. Maar uiteindelijk kwam het allemaal goed en de lieve schat maakte een mooie vlucht met stops op Santa Domingo, Aruba om vervolgens op Bonaire te landen op woensdagavond ruim na tien uur. We waren blij dat hij weer veilig terug op Bonaire was. Hij vond zelf zijn ervaring met de stop op Santo Domingo geweldig, want hij heeft er zeker nog een week over gesproken.

Ondertussen had ik de woensdagavond Bert en Hanny al opgehaald van het vliegveld en hen naar hun verblijf van die week gebracht: Blachi koko. Een leuk, klein appartementencomplex, op loopafstand van de playa (centrum Kralendijk) de zee, gezellige restaurantjes. Met Hanny en Bert natuurlijk even helemaal bijgekletst! Want kletsen kunnen Hanny en ik heel goed samen! Gelukkig kent Bert ons al langer dan vandaag (Bert is mijn neef...) en mengde zich actief in het gesprek. Echt heel leuk om weer even Sallands te praten!!
Goed toen moest ik dus Leo ophalen en roerend in de armen sluiten..
Met Hanny en Bert, heb ik gezellig koffie gedronken en samen zijn we naar de Hangoutbar geweest om Leo's kwaliteiten op de surfplank te bewonderen en natuurlijk ook samen uit eten. Kortom het was echt heel leuk dat ze op het eiland waren. Zelf hebben ze het hele eiland wel gezien denk ik en zelfs wat meegekregen van de wondere onderwaterwereld van Bonaire.

En toen was het eindelijk zo ver! Mijn vriendinnen kwamen op 22 maart op het eiland aan. Ik kan natuurlijk niet in details treden over wat we allemaal gedaan en beleefd hebben: What happens on Bonaire, stays on Bonaire. Maar ik heb de meisjes natuurlijk de eilandtour gegeven, ze hebben gekeken bij de repetitie van het popkoor, om ons vervolgens in het feestgedruis van de Salsa-avond van de Cuba Compagnie te storten. Natuurlijk hebben de bevallige lijfjes zich neergelegd op de strandbedjes bij de Hangoutbar en genoten van de prachtige omgeving. Ze hebben een in stukken gehakte leguaan gezien. Ze hebben een dansavond op een kunuk meegemaakt, waar zanger Tony zijn kunsten vertoonde, ervoor zorgde dat zijn vijf introducees met alle egards werden ontvangen en dat de integratie van Makamba's en locals gladjes verliep. Kortom een topavond. Om het niet helemaal uit de hand te laten lopen, zijn de meisjes op paasochtend naar de kerk geweest om mij daar te zien zingen. Voor mij een fijne ervaring om daar 4 lieve gezichten te zien, voor hen een mooie ervaring om mij in een andere rol te zien, dan dat zij van mij gewend zijn. De een na laatste dag hebben we gebruikt om 1000 steps te bezoeken en daar hebben ook de meisjes ervaringen opgedaan met het prachtige onderwaterleven van Bonaire. Helaas kwam na een week alweer een eind aan het bezoek en moet ik eerlijk bekennen dat ik het bij het afscheid niet droog heb gehouden. Het was heel fijn om elke dag reuring op de porche te hebben, dat je echt wel weer een paar dagen moet afkicken. Gelukkig hebben we de foto's nog!

Het weekend daarna zijn we naar Curacao geweest om samen even bij te komen, want daar was de laatste tijd ook niet veel van gekomen. We hebben op vrijdagavond bijgekletst met Fardau, de zus van onze buurvriendin Fleur, zij loopt stage op Curacao. Om zaterdags eens even heerlijk de winkels in te duiken... Nu had Leo op vrijdagmiddag al 3 broeken en 2 shirts gescoord, terwijl ik eigenlijk voor de bruiloft nog wel een kleedje wilde scoren, dus op zaterdag was ik aan de beurt, maar t'is niet gelukt! Jammer, gelukkig bestaat er ook zoiets als internetwinkels en zal de postpakketjesmeneer in Bathmen inmiddels wel in de gaten hebben dat we richting Nederland komen.... Op zondag hebben we een rondrit gemaakt, langs westpunt en s'middags een wandeling over de Scharlooweg. Aan de Scharlooweg, staan allemaal historische gebouwen, veel mooi onderhouden, sommige schreeuwen om aandacht. Wij hebben genoten en een leuke wandeling gemaakt, want dat schiet er volledig bij in op Bonaire.
Op maandag nog een groot winkelcentrum bezocht, waar Leo wederom een broek scoorde en ik opnieuw zonder tasjes buitenstond....gelukkig gingen we die dag naar huis. hahaha en zo zijn we aan het aftellen voor onze reis naar Nederland. Ik moet echt nog een moduleopdracht zien af te leveren voor die tijd en de nieuwe module start maandag al. Ik kan er nog heel druk mee worden...

Zo lieve mensen ik hoop dat ik zo jullie honger naar informatie over ons en Bonaire een beetje heb gestild.

Ik wens jullie Bon Siman en
Saludo Kordial

Marjan